قرارداد پیمانکاری، قراردادی است که به موجب آن کارفرما، انجام عملی با شرایط معین و در برابر وجه معین، در مدت مشخص را به شخص حقیقی یا حقوقی به نام پیمانکار (مقاطعه کار) واگذار می‌کند. قراردادهای پیمانکاری در هنگام انعقاد از اهمیت زیادی برخوردار است. زیرا در هنگام انعقاد قراردادهای پیمانکاری طرفین قرارداد با استناد به متن شرایط عمومی پیمان، موافقت نامه ای را تنظیم می کنند. موافقت نامه، سندی است در برگیرنده ی مشخصات اصلی پیمان، مانند مشخصات طرفین، موضوع، مبلغ، مدت زمان اجرای پروژه میباشد. این دعاوی شامل دعاوی مربوط به مطالبه خسارت، دعاوی مربوط به مطالبه وجه، الزام به اجرای تعهد(از طرف کارفرما و پیمانکار)، پیمانکاری، الزام به جبران عملیات ناقص در قرارداد، فسخ قرارداد، ابطال قرارداد، دعاوی مربوط به تعلیق قرارداد، دعاوی پیمانکاری مطرح شده از طرف پیمانکار.
براساس بند (ج) ماده (53) شرایط عمومی پیمان، هرگاه در اجرا یا تفسیر مفاد پیمان بین دو طرف اختلاف نظر پیش آید هر یک از طرف ها میتواند درخواست ارجاع موضوع یا موضوعات مورد اختلاف به داوری را به رئیس سازمان برنامه و بودجه ارائه نماید.
در صورتی که دعاوی پیمانکاری در مرجع داوری حل نشود، هر یک از طرفین می توانند دادخواست حقوقی در مورد موضوع مورد اختلاف در قرارداد پیمانکاری به مرجع قضایی ارائه دهند. دادگاه صالح برای رسیدگی به دعاوی پیمانکاری اعم از دولتی یا خصوصی دادگاههای عمومی و حقوقی می باشد به عبارت دیگر اگر مبلغ مورد مطالبه در قراردادهای پیمانکاری خصوصی بیش از بیست میلیون تومان باشد و در قراردادهای پیمانکاری دولتی به طور کلی هر دعوایی طرح شود در دادگاه عمومی و حقوقی مورد رسیدگی قرار خواهد گرفت.
