در قانون مدنی علاوه بر نفقه زوجه و اولاد، نفقه اقارب پیش بینی شده است و تحت شرایطی فرد را ملزم به پرداخت آن می کند، قرابت در لغت به معنای خویشاوندی و نسبت می باشد. نفقه اقارب به معنای پرداخت نفقه به نزدیکان و خویشاوندان است که تحت شرایطی که در قانون بیان شده افراد ملزم به پرداخت آن هستند لازم به ذکر است اقارب یا خویشاوندان بر دو خویشاوندان نسبی و سببی تقسیم می‌شوند که خویشاوندان سببی از طریق ازدواج با هم نسبت پیدا کرده اند و خویشاوندان نسبی که از طریق خون باهم خویشاوند شده اند. برای مثال: خواهر و برادر یا خاله با برادرزاده و غیره. منظور از نفقه اقارب در اینجا اقارب نسبی می باشد.
نفقه اقارب بر طبق ماده ۱۱۹۶ قانون مدنی فقط اقارب نسبی مکلف و ملزم به دادن نفقه به یکدیگر می باشند.
همچنین به موجب قانون اخیر الذکر کسی ملزم به دادن نفقه است که متمکن از دادن نفقه باشد یعنی بتواند نفقه بدهد بدون اینکه از این حیث در وضع معیشت خود دچار مضیقه گردد. برای تشخیص تمکن باید کلیه تعهدات و وضع زندگانی شخصی او در جامعه در نظر گرفته شود.
برای دریافت نفقه کسی مستحق نفقه است که ندار بوده و نتواند بوسیله اشتغال به شغلی وسایل معیشت خود را فراهم سازد.
لازم به ذکر است که در صورت بودن زوجه و یک یا چند نفر واجب النفقه دیگر نفقه زوجه مقدم بر سایرین خواهد بود.
