جعل به معنای «ساختن یا تغییر دادن متقلبانه» یک نوشته، امضا یا مهر است؛ اما استفاده از سند مجعول یعنی به‌کارگیری آن سند جعلی در معاملات یا مراجع رسمی. در قانون، این دو جرم مجزا اما مرتبط محسوب می‌شوند و ممکن است برای هر دو، مجازات جداگانه تعیین شود.

قصد فریب از ارکان اصلی جرم جعل است. اگر تقلید امضا بدون نیت فریب یا ضرر رساندن انجام شده باشد (مثلاً صرفاً برای تکمیل مدارک)، معمولاً وصف کیفری ندارد، اما همچنان ممکن است در روابط مدنی بی‌اعتباری سند مطرح شود.

بله. با تصویب قوانین تجارت الکترونیکی و جرایم رایانه‌ای، جعل در امضای دیجیتال یا گواهی‌های الکترونیکی نیز جرم است و کارشناسان رسمی حوزه IT و جرایم سایبری در این زمینه نظر می‌دهند.

شکایت از جعل سندی که در دادرسی استفاده شده، باید در دادسرای همان حوزه قضایی که پرونده مطرح است انجام شود و قاضی رسیدگی‌کننده نیز می‌تواند به‌صورت تبعی دستور توقف رسیدگی اصلی را تا تعیین اصالت سند صادر کند.

بله. مهر یا امضای اشخاص حقوقی نیز مانند اشخاص حقیقی مورد حمایت قانون است و جعل آن‌ها می‌تواند مشمول مواد ۵۲۳ و ۵۲۴ قانون مجازات اسلامی باشد. مجازات این جرم معمولاً شدیدتر از جعل اسناد عادی است.

بله. اگر متهم پیش از صدور حکم قطعی، خسارت را جبران یا همکاری مؤثر در کشف جرم انجام دهد، دادگاه می‌تواند با استناد به مواد ۳۷ و ۳۸ قانون مجازات، از تخفیف یا تعلیق مجازات استفاده کند.