توهین شامل به‌کاربردن الفاظ یا رفتار تحقیرآمیز است، اما افترا زمانی رخ می‌دهد که فرد اتهام مشخصی از ارتکاب جرم را مطرح کند.
به‌عنوان مثال گفتنِ «او دزد است» افترا محسوب می‌شود، ولی گفتنِ «آدم بدی است» در حد توهین است.
در افترا، اگر افترازننده نتواند جرم را ثابت کند، به مجازات حبس یا جزای نقدی محکوم می‌شود.

خیر. شرط تحقق این جرم، انتشار اخبار یا مطالب خلاف واقع با قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی است، حتی اگر خسارت مالی وارد نشده باشد.
اما وجود مدارکی که نشان دهد حیثیت یا اعتبار فرد لطمه دیده، موجب تشدید مجازات می‌شود.
برای مثال، انتشار خبر نادرست دربارهٔ فردی در شبکه‌های اجتماعی، حتی اگر به قصد شوخی باشد، جرم است.

اگر گفته‌ها در راستای دفاع مشروع و بدون نیت آسیب زدن به آبروی دیگری باشد، افترا محسوب نمی‌شود.
اصل «حق دفاع» در قانون پذیرفته شده و وکیل می‌تواند با ارائهٔ شواهد، نشان دهد که گفته‌های موکل در مقام پاسخ به اتهام و حفظ حیثیت خود بوده است.

خیر، تا زمانی که قصد تخریب یا نسبت‌دادن جرم خاصی وجود نداشته باشد.
قانون، تفاوت روشنی میان نقد منصفانه و افترا قائل است.
اما اگر فرد در نقد خود اطلاعات نادرست منتشر کند یا شخص مشخصی را به رفتار مجرمانه متهم کند، این رفتار نشر اکاذیب یا افترا محسوب می‌شود.

چاپ ساده از پیام‌ها یا اسکرین‌شات کافی نیست.
برای اعتبار قانونی باید از دفتر خدمات الکترونیک قضایی یا پلیس فتا تأییدیه رسمی گرفت تا مشخص شود پیام واقعاً از حساب کاربر منتشر شده است.
در این پرونده‌ها، وکیل با تنظیم «درخواست احراز اصالت داده» از مرجع قضایی، مدارک دیجیتال را معتبر می‌کند.

بله. افترا و نشر اکاذیب از جمله جرایم قابل گذشت هستند، یعنی با رضایت شاکی، پرونده مختومه می‌شود.
با این حال، گذشت فقط در صورتی معتبر است که پیش از صدور حکم قطعی ارائه گردد.
وکیل می‌تواند با تنظیم توافق‌نامه صلح و جبران خسارت معنوی، از ادامه‌ی روند کیفری جلوگیری کند.